นับถอยหลังเคานต์ดาวน์เตรียมแวะไปเช็กอิน “พิพิธภัณฑ์แห่งการจากลา” แลนด์มาร์กแห่งใหม่ที่เต็มไปด้วยเจตนารมณ์อันแน่วแน่ที่จะสร้างสรรค์พื้นที่ทั้งในรูปแบบที่สัมผัสได้และไร้รูปลักษณ์ ผ่านเรื่องราวความรักและความสูญเสียหลากหลายรูปแบบ ที่นี่ก่อตั้งโดย Olinka Vištica และ Dražen Grubišić โดยไอเดียการสร้างพิพิธภัณฑ์แห่งการจากลา เริ่มต้นมาจากการคุยกันว่าจะสร้างพิพิธภัณฑ์ที่รวบรวมสิ่งของของพวกเค้าเอาไว้ หลังจากจบความสัมพันธ์กันไปทั้งคู่ก็ได้ติดต่อกันเพื่อเริ่มสร้างความคิดในตอนนั้นให้เป็นจริง  และยังขอรับบริจาคสิ่งของที่มาจากความสัมพันธ์ที่เลิกราของเพื่อนๆ จนเกิดเป็นคอลเลคชั่นนี้ และพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ขึ้น

พิพิธภัณฑ์ถาวรแห่งแรกตั้งอยู่ที่กรุงซาเกร็บ ประเทศโครเอเชีย เปิดตัวในปี 2553 และได้เดินทางไปจัดแสดงทั่วโลก อย่างต่อเนื่องยาวนานกว่า 18 ปี มอบประสบการณ์ที่เชื่อมโยงความเป็นมนุษย์โดยไร้พรมแดนทางวัฒนธรรม

หัวใจหลักของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ คือ “ชุดสะสมของ” จากทั่วทุกมุมโลก ซึ่งรวบรวมวัตถุที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำ สะท้อนถึงความสัมพันธ์ในอดีตของผู้บริจาค รวมถึงเรื่องราวเหล่านี้จะถูกเก็บรักษาไว้เป็นความลับตลอดระยะเวลาที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้

"พิพิธภัณฑ์แห่งการจากลา" พร้อมแล้วที่จะต้อนรับทุกท่านสู่สถานที่จัดแสดงถาวรแห่งที่สอง ณ อาคารหย่งเชียง ใจกลางเมืองเชียงใหม่ เตรียมมาเดินทางไปสัมผัสความทรงจำอันมากมายกับสิ่งของที่มีค่า “ชุดสะสมของ”  ในวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 เปิดทุกวัน ตั้งแต่เวลา 10.00 - 22.00 น. เป็นต้นไป หรือใครมีของที่เต็มไปด้วยเรื่องราวการเดินทางของชีวิตและความสัมพันธ์ การจากลา สามารถนำมาบริจาคที่นี่ได้นะ 

พิพิธภัณฑ์แห่งการจากลา

📍อาคารหย่งเชียง (เชียงใหม่)

🗓 เริ่มวันที่ 8 พฤศจิกายน 2567

⏰️ ตั้งแต่เวลา 10:00 - 20:00 (เปิดทุกวัน)

สำหรับใครที่สนใจบริจาคของ กดเข้าไปที่นี่ได้เลย

EN : https://brokenships.com/share?open=contribute

TH : https://brokenships.com/th/share?open=contribute

ตัวอย่างของสะสมภายในนิทรรศการจากพิพิธภัณฑ์แห่งการจากลา

วาเลนติน 

กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2543 – กรกฎาคม พ.ศ. 2547 

เบอร์ลิน เยอรมนี 

วาเลนติน แมวหนุ่มนักเดินทางผู้รักการผจญภัย หลงใหลในรสชาติชีวิต ชอบท่องเที่ยวไปทั่ว ชอบดูทีวี และมีความสุขกับการนอนกลิ้งให้เกาหลังใบหู แต่ใครเลยจะรู้ว่าภายใต้ท่าทางแสนสุขนั้น วาเลนตินมีบาดแผลฝังใจจากประสบการณ์อันเลวร้ายกับเครื่องซักผ้า! ย้อนกลับไปในวันวาเลนไทน์ วาเลนตินคือของขวัญแทนใจจากคนรักเก่า หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา นอนเคียงข้างบนเตียง และเป็นพยานรักของเราอยู่ช่วงหนึ่ง กระทั่งฉันตัดสินใจย้ายมาใช้ชีวิตที่เบอร์ลิน วาเลนตินก็ตามติดมาด้วย แม้ความสัมพันธ์ของเราจะจบลง แต่ฉันก็ยังเก็บวาเลนตินไว้เป็นเพื่อน ไม่อยากให้เขาต้องเผชิญความเหงาเพียงลำพัง

กระจกมองข้าง

พ.ศ. 2526 - 2531

ซาเกร็บ โครเอเชีย

คืนนั้น ฉันไปเจอรถของแฟนที่จอดอยู่อีกบ้านหลังหนึ่งแทนที่จะเป็นหน้าบ้านฉัน ฉันโมโหมากที่เขาไม่รู้จักบ้านฉันจริง ๆ และด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ฉันก็เลยลงมือหักกระจกข้างรถของเขา หลังจากนั้น ฉันก็รู้สึกผิดเพราะรถไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย ที่ปัดน้ำฝนก็พลอยโดนไปด้วย แต่โชคดีที่มันแข็งแรงมากเลยไม่หัก วันต่อมา  "สุภาพบุรุษ" คนนั้นกลับมาหาฉัน พร้อมกับเล่าเรื่องตลก ๆ ว่ามีพวกอันธพาลมาหักกระจกมองข้าง  และงอที่ปัดน้ำฝนรถของเขา ฉันฟังแล้วอดขำไม่ได้ เกือบจะสารภาพความจริงออกไปแล้ว แต่เขาไม่เคยเล่าให้ฉันฟังว่าไปไหนมา ฉันก็เลยไม่บอกความจริงเหมือนกัน ใครจะไปรู้ ว่าจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีอะไร กลับเป็นรอยร้าว  ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเริ่มพังทลายลงในที่สุด

ถุงมือยาง

4 ปี

โซล เกาหลี

หลังจากแต่งงาน ฉันย้ายไปอยู่ต่างประเทศ แต่เมื่อกลับมาเกาหลี เราก็ต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่สามีด้วยปัญหาทางการเงินและการย้ายบ้านแบบกะทันหัน ตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเข้าไปในบ้านหลังนั้น ฉันก็กลายเป็นคนรับใช้ ทำงานบ้านตลอดเวลา ต้องทำกับข้าวให้พ่อแม่สามีทั้งเช้า กลางวัน เย็น หมดเวลาไปกับการอยู่แต่ในครัว ถ้าฉันออกไปหาเพื่อน ก็จะรู้สึกไม่สบายใจ  รู้สึกผิดจนต้องรีบกลับบ้าน ชีวิตของฉันหายไป ฉันกลายเป็นแค่เครื่องจักร มีหน้าที่ทำงานบ้านเท่านั้น ในที่สุด วันที่เรารอคอยก็มาถึง เรากำลังจะย้ายออกจากบ้านพ่อแม่สามี ฉันจึงขอมอบถุงมือยางคู่สุดท้ายที่ใช้ที่นั่น ให้เป็นสัญลักษณ์ของการเป็นทาสในบ้านหลังนั้น  

ฉันคิดว่าในที่สุด ฉันก็จะมีชีวิตเป็นของตัวเองเสียที